CERPEN BAHASA SUNDA HALIMUN PEURAY

CERPEN BAHASA SUNDA HALIMUN PEURAY

Minggu, 13 Oktober 2013

CERPEN BAHASA SUNDA

HALIMUN PEURAY

bag 1

Halimun Peuray

Lalaunan hordeng kamar ditutupkeun, sorana kadenga nyerelek. Paneuteup Inu nu munggaran kana kado di juru, ampir minuhan satengaheun kamar. Sawareh geus dibukaan di tengah imah tadi. Breh ranjang panganten, meunang mapaesdihade-hade. Dituruban sepre pulas bulao ngora. Poe ieu cenah manehna teh geus jadi salaki.

Kuduna mah panganten teh bungah. Rajana poe pan poean kawin teh. Tapi ayarasa paur nyebitan hate Inu. Sok sieun Mila nyahoeun. Mila kadeudeuh ati, nudiajam bakal jadi pamajikanana jaga, mun geus kahontal gelar nu kapiangen kumanehna.

"Kang Inu." Deukeut pisan sora teh, tapi Inu teu hayangeun ngalieuk.

"Kang Inu, tos tuang?" kadenge sora nu nanya teh. Lalaunan Inu mukakeunkancing jasna hiji-hiji.

"Sesek keneh," tembalna pondok.

Teu hayangeun mere hate ka Awit teh. Lantaran Inu sieun aya katresna nungunggahan dirina, nu ngunggahan diri Awit. Manehna ukur hayang nulungsasemet nulung, saperti nu dicaritakeun dina jangjina.

"Kang Inu bade bobo?"

"Sanes bobo. kulem kituh, ulah bubudakeun, da ayeuna mah Awit teh tos terehjadi indung," pokna angger sugal, tur teu nyanghareup ka nu ngajak nyarita.Teu perlu ngogo, ceuk pikir Inu. Lantaran Inu yakin, awewe kawas Awit moalmibanda parasaan nu lemes cara Mila. Mila mah salawasnya ampuh timpuh, andalemi unggal nyanghareupan manehna.

"Mun bade bo..... eh kulem, ieu piyamana," cek Awit. Inu ngalungkeun jasna kanaluhur tempat tidur.

"Tong hoyong sareng, da urang mah papangantenan. Sanes nyaan," cek Inu.

Ayeuna mah Inu diuk dina sisi ranjang. Suku kencana diacungkeun. Lalaunan selop panganten didudut da rada sereg, ma'lum beunang nyewa.

Lung-lung selop teh dialungkeun ka sisi. Keris dicabut tina beubeur, terusditeundeun, dicekel bari dialak-ilik.Leungit harga diri aing teh, gerentesna. Mun seug batur nyarahoeun yen dinabeuteung Awit aya budak nu lain anakna, tada teuing, meureun cenahdadaekanan ngawin awewe urut batur.

"Kang Inu pangmukakeun kancing streples sok. Awit hese," cek Awit.

"Buka we nyalira!" tembal Inu sugal. Panonna angger neuteup keris nu keurdicekel. Ngarumbay runtutan kembang sedep malem nu ditalikeun kana gagangkeris.

"Hese!" cek Awit.

"Pangmukakeun ka batur," omong Inu. Kembang sedep malem ngumpul dinadampal leungeunna.Teu hayangeun mere hate, teu hayangeun ngogo Inu mah, sieun enya Awit the asa dipideudeuh, dipicinta. Padahal nu nyababkeun manehna daek ngawin Awitteh taya deui iwal ti cipanon indungna. Indungnya ngageuri bari ngolo-ngolo,menta dipangnyaitkeun sobatna tina wiwirang. Awit kakandungan, kajeun kawinayeuna pegat isuk cek paribasana.Mila nu dipideudeuh ku Inu mah, nu ayeuna keur nungguan di Garut. Deudeuhgeulis, antosan Kang Inu, gerentesna.

"Pangmukakeun sakedap atuh, Kang Inu!"

Jung Inun nangtung. Keris dibantingkeun kana luhur ranjang. Breh beungeut Awit,hate Inu ngareunteut. Ku geulis atuh Awit teh. Tapi eta nu belenu dinabeuteungna, jadi ciri yen dirinya geus digeugeuleuh deungeun. Lebar kugeulisna...., mun seug kawin teh lain kawin bobohongan, heg Mila nu ayeunamenta dipangmukakeun kancing streples teh, tada teuing.

"Tong lelewa. Wit. Awit uninga Kang Inu tos gaduh piistrieun di Garut? Keresasoteh kikieuan pedah bae hawatos ka Ema......."

"Kang Inu?" Awit olohok. Manehna ngarawu deui kabaya buludru hideung nu tadingalumbruk dina ranjang, rup disimbutkeun kana taktakna.

"Sababaraha taun kapengker, Ema teh kantos teu damang repot. Ku pitulungnarama, anjeunna tiasa pulih deui. Ema kahutangan budi ku rama. Kang Inu ayeunanu mangmaleskeun budi kasaean rama ka pun biang teh."Inu nukangan, terus leumpang, salengkah, salengkah. Reg eureun hareupeunkaca antik nu lonyod ngagantung. Gap leungeunna kana gadona. Aya jajakakasep dibendo dina jero eunteung teh. Inu nenjo tina kaca, Awit keurngancingkeun deui kabaya pangantenna.

"Awit kedah ngartos. Kang Inu kikieuan teh sanes teu terang di harga diri. Tapi etahutang budi, beurat pisan narimakeunana. Mun sareatna teu aya rama, meureunEma geus teu aya dikieuna. Sanajan aranjeuna teh ukur sobat dalit, tapi layeutnageus lir dulur pet ku hinis. Ulah ngareken naon ka Kang Inu, Awit teh. Ayeuna hijimojang keur ngantos Kang Inu pikeun dipihukum. Awit ngartos?"Inu malik. Ret neuteup ka nu geus dikabaya deui. Buludru hideung semet tuur,ngaboleklak pasmen nu ngedat sakuriling sisina katojo lampu. Teu nembalan Awit teh, ngan sirahna unggeuk. Aya nu ngagenclang dinabubuleud panonna.

 Engke di teraskeun di bag 2